Нағамотӣ биҳиштӣ
Навор | Фарозе аз тиловати «Алии Маҳмуд» аз сураи Анбиё
Паёмбари гиромии Ислом (с) мефармоянд: «Ҳар кас Қуръонро бишнавад, Худованд ба ивази ҳар ҳарфе, як ҳасана барояш менависад ва ӯ дар зумраи касоне маҳшур мегардад, ки Қуръон мехонанд ва ба (дарҷоти биҳишт) боло мераванд».
Гӯш додани бо ҷону дил ба нағамоти дилнишини каломи Худо ибодате аст, ки шунавандаро шомили раҳмати Парвардигор мекунад. Агентии ИКНА силсилаи «Нағамотӣ биҳиштӣ»-ро, ки шомили тиловатҳои мондагор ва фарозҳои ба ёдмондании қориёни маъруфи ҷаҳони Ислом мебошад, омода ва нашр кардааст.
Дар идома, фарозе аз тиловати қорӣ Алии Маҳмуд, қории маъруфи мисрӣ, аз сураи Анбиёро мешнавед:
﴿فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ﴾ (84)
Пас (дуои) ӯро иҷобат намудем ва азиятеро, ки дошт, бартараф кардем ва хонадонашро ва ҳамтои онҳоро бо онҳо барояш ато
кардем. (Сураи Анбиё, ояти 84)
